De Nederlandse trompettist/bugellist Teus Nobel (1982) heeft vanaf 2012 een respectabele discografie opgebouwd. Met pianist Jef Neve maakte hij twee albums, met Roeland Jacobs (piano) ook twee evenals met de Nederlandse band The New York Second, onder eigen naam maakte hij zes albums waarvan de laatste Human First (lp) ook dit jaar verscheen en lovend door mij besproken voor Rootstime. De hoes van “After Hours” met Teus in wit t-shirt en jasje, trompet in de hand zal menig jazz liefhebber bekend voorkomen. Inderdaad het is duidelijk geïnspireerd op de beroemde hoesfoto van Bob Willoughby voor het album Someday my prince will come van Chet Baker uit 1979.

Chet was een van de eerste jazzhelden van Teus, diens muziek is de leidraad voor dit nieuwe album van hem. Een verwijzing naar Chet Baker heeft Teus met opzet weggelaten teneinde een vergelijking te voorkomen. Trompettist Jarmo Hoogendijk, waarvan Teus indertijd les had, introduceerde hem met eerder genoemde live lp van Chet. Om verdere vergelijkingen met Chet uit de weg te gaan, gebruikt hij een demper in “Sad Walk” iets wat Chet nooit deed en in “It never entered my mind” speelt hij bugel zoals Miles dat ook deed. (met dank aan Chapeau, Chet van Gijsbert Kamer in de Volkskrant).

Het Teus Nobel Acoustic Trio bestaat uit Nobel op trompet en flugelhorn (bugel), Tim Langendijk op gitaar en Thomas Pol op contrabas en op twee nummers horen we Benjamin Herman op altsax. Het album begint met “Sad Walk” van Bob Zieff maar vooral bekend door de versie van Chet. De versie van Teus klinkt anders, niet alleen door het gebruik van de “gestopte” trompet, maar ook het gitaarspel en de fors versterkte bas zorgen voor een nieuwe versie. Bijzonder is ook het romantische “It never entered my mind” van Rodgers, deze klassieker uit het American Songbook wordt bijzonder overtuigend neergezet door het trio, heerlijke muziek.

“Blues for Paul” van Teus zelf is een spetterende blues die voert tot fervent vingerknippen, ook een fijne solo van Tim. Tot de vele juweeltjes op dit album behoort alleszins de schitterende versie van het wonderschone “In my solitude” van Duke Ellington. Benjamin Herman horen we voor het eerst op “You & the night & the music” van Scwartz, een heerlijke combinatie de altsax van Herman en de trompet van Nobel. Het album sluit af met een tweede versie van “Blues for Paul” met Benjamin Herman in een glansrol. Een uitermate geslaagd album en alweer het zoveelste eerbetoon aan de onvergetelijke Chet Baker.

Jan van Leersum.